Wachten op vrieskou

Een bericht over breien door op dinsdag 29 oktober 2013

Tags: , , , ,

Zelden verlang ik naar de kou. Ik bedoel niet de sombere regenbuien van de afgelopen dagen, daar verlang ik nooit naar. Maar nu heb ik behoefte aan echte, frisse kou, waar je wangen rood van kleuren en die je voelt in heel je lijf. Ik ben geen masochist, maar ik ben gewoon heel blij met een van mijn laatste klusjes, een grote, driehoekige, wollen sjaal. En die wil ik natuurlijk kunnen gebruiken! Voorlopig is van vrieskou nog geen sprake, dus grijp ik nu elk koel moment aan om mijn splinternieuwe sjaal om te slaan.

Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van het patroon ‘Jewel shawl´ van Astrid Vane. Maar zij was op haar beurt duidelijk geïnspireerd door traditioneel Scandinavisch breiwerk, meer in het bijzonder van bijvoorbeeld de Deense ontwerpster Christel Seyfarth. Deze sjaal leent zich voor veel variatie. Als je het stuk eenmaal door hebt, kun je gemakkelijk je eigen interpretatie op het patroon loslaten. Bij mijn tweede poging ga ik dat ook doen, want die tweede komt er zeker! Dit project kostte veel tijd, maar dat had ik er graag voor over met dit einddoel in zicht.

De basis van de sjaal is een techniek die met een Engelse term ook wel ‘steeking’ wordt genoemd. Daarbij brei je de sjaal eerst in het rond, als een soort puntzak. Vervolgens zigzag je die over de lengte af met de naaimachine om je steken veilig te stellen en ten slotte knip je hem door midden. Je zou de sjaal natuurlijk ook op rechte naalden kunnen breien, maar daardoor worden de steken minder regelmatig dan wanneer je steeds dezelfde kant op breit, zoals je doet op rondbreinaalden. Pas aan het eind zet je rondom steken op voor de gestreepte zoom.

De sjaal heb ik gebreid met twee draden, een in petrol en de ander verloopt van wit via grijs naar zwart en weer terug. Deze manier van breien heet fair isle; met de ene draad in je linker en de andere in je rechter hand tover je vrij eenvoudig dit soort patronen uit je breinaalden.

Tot slot nog een loftuiting voor het garen van het Deense Kauni; een super sympathiek merk dat zo duurzaam mogelijk wil werken. Zo is de verf die het gebruikt nauwelijks belastend voor het milieu en het bedrijf streeft ernaar om zich daarin nog verder te verbeteren. Het garen, van 100 % wol, is bovendien heel erg sterk en gaat daardoor lang mee. En de wol is natuurlijk heerlijk warm. Dus, kom maar op, kou, ik kan je hebben!

(Model: Hermke)