Een bericht over haken door Juliette op zondag 27 april 2014
Achter mijn ouderlijk huis ligt een schapenweide. Middenin die nieuwbouwwijk uit de jaren ’80 staat een handvol schapen te grazen. Af en toe slaat een ooi op hol door een niet (goed) aangelijnde hond en rent ze halsoverkop de vaart in. Twee sterke buurmannen trekken haar dan, met haar volgezogen vacht, op de kant. Ze rent een stukje de wei in en staat daar verdwaasd van haar avontuur een poosje uit te lekken. Afgezien van dit soort incidenten lijken de schapen best tevreden.
Ik heb de schapen in het verlengde van onze achtertuin altijd ontzettend vanzelfsprekend gevonden. Maar het is best uniek dat ik in een forenzenstad én tussen de schapen ben opgegroeid. De laatste vijftien jaar kom ik een paar keer per jaar op de Veluwse hei. Daar horen de schapen in mijn ogen veel meer thuis dan in een woonwijk. Ze hebben daar immers meer ruimte en veel kuddegenoten. Bovendien zorgen ze er met hun gegraas voor dat het gras de heidebosjes niet verstikt. Zouden er geen schapen lopen over de Veluwe, dan was het gauw gebeurd met die prachtige heide.
Om ervoor te zorgen dat de schapen op de heide kunnen blijven, zijn er allerlei plaatselijke belangenverenigingen. Eén daarvan is de
Stichting vrienden van de schaapskudde gemeente Nunspeet. Tijdens onder meer de Lammetjesdag, het Schaapscheerdersfeest en de Heideloop brengt de Stichting de schapen onder de aandacht bij een groter publiek. En natuurlijk probeert ze genoeg geld bij elkaar te krijgen om de schapen met hun herder op de hei te houden. Een hei zonder schapen bestaat niet.
Dit schaapje heb ik speciaal gehaakt voor de Vrienden. Het is niet gemaakt met wol, maar met een speciale witte katoen, waarin om de paar centimeter een bolletje is gesponnen. Lastig om mee te haken, want het bolletje zit altijd in de weg. Maar het resultaat maakt het alle moeite waard.
Dit soort driedimensionaal haakwerk staat bekend onder de naam Amigurumi. De van oorsprong Japanse haakmethode is de laatste jaren erg populair, vooral onder beginnende handwerkers. Met slechts één basissteek (de ‘vaste’) zijn de patronen heel laagdrempelig; je kunt al heel snel iets moois maken. Er zijn talloze boekjes te vinden met allerlei figuren, voornamelijk beesten. Maar er bestaan ook Amigurumi bloemen, helikopters en ambulances. Dit schaap komt uit Gehaakte beestenboel van Christel Krukkert. Wil je iets maken? Dan is dit misschien wel een techniek voor jou. En als je er niet uit komt, dan weet je me natuurlijk te vinden, hè?
En ben je benieuwd hoe het met de Nunspeetse kudde gaat? De vrienden houden je op Facebook van alle ontwikkelingen op de hoogte.